محاسبات اکچوئری و بیمه

اگر متغیر تصادفی x بیانگر مقدار خسارت با تابع توزیع F(x) باشد و E(x) و Var(x) به ترتیب میانگین و واریانس توزیع باشند آنگاه اصول محاسبه حق‌بیمه به شرح زیر هستند:

1. ساده ترین روش محاسبه حق‌بیمه، حق‌بیمه خالص است و برابر خسارت مورد انتظار می باشد یعنی:

P= E(x)

مقدار خسارت مورد انتظار در بیمه‌های زندگی و بعضی از بیمه های غیر زندگی کاربرد دارد. اما با توجه به نظریه ورشکستگی شرکت‌های بیمه ( (ruin theory، حق‌بیمه خالص بدون در نظرگرفتن هزینه‌ها و عوامل سربار (loading) ناکافی خواهد بود چرا که در درازمدت وقوع ورشکستگی حتی در صورت داشتن ذخایر حتمی خواهد بود.

2. از آنجا که ممکن است مقدار خسارت واقعی با مقدار مورد انتظار بیمه گر متفاوت باشد، بیمه‌گر باید به خاطر این عدم اطمینان مقدار سرباری را برای حق‌بیمه در نظر بگیرد. بنابرای به منظور در نظر گرفتن این مسئله فرمول حق‌بیمه خالص به اضافه سربار عدم اطمینان به صورت زیر خواهد بود که یک تابع صعودی از a است:

به این مقدار، حق‌بیمه با سربار ایمنی (premium with safety loading) گفته می‌شود.

3. انتقاداتی در مورد روش حق‌بیمه خالص و حق‌بیمه با سربار ایمنی وجود دارد. زیرا مقدار حاصل شده از این دو روش به تغییرات خسارت بستگی ندارد و مقدار پراکندگی و تغییرپذیری توزیع خسارت را نشان نمی دهد. بنابراین به منظور در نظر گرفتن این موارد روش‌های دیگری برای محاسبه متوسط حق‌بیمه پیشنهاد شده است. یکی از این روش‌ها، روش اصل واریانس (variance principle یا-loading principle) است که به صورت زیر تعریف می‌شود:

در این روش حق‌بیمه نه تنها به خسارت مورد انتظار بلکه بر واریانس یعنی پراکندگی خسارت نیز بستگی دارد و حق‌بیمه تابعی صعودی بر حسب a است.

4. روش دیگر تعیین حق‌بیمه بر اساس متوسط و انحراف معیار خسارت است که به آن اصل نحراف معیار (Standard deviation principle یا σ-loading principle) گفته می‌شود. این روش به صورت زیر بیان می‌شود:

در این روش حق‌بیمه تابعی صعودی بر حسب b است.

روش‌های اصل واریانس و اصل انحراف معیار در عمل بسیار پرکاربرد هستند. ولی روش اصل انحراف معیار به دلیل داشتن ویژگی زیرجمعی نسبت به اصل واریانس مزیت دارد. اگر چه ویژگی زیر جمعی در بسیاری از محاسبات حق‌بیمه مورد نیاز است، اما باید توجه داشت که ویژگی زیر جمعی باعث می‌شود که قیمت برای تعداد افراد بیشتر، کمتر محاسبه شود.

5. روش دیگری که در تعیین حق‌بیمه مورد استفاده قرار می‌گیرد، به کار گیری تابع مطلوبیت است. در این روش حق‌بیمه به صورتی محاسبه می‌شود که تابع مطلوبیت مورد نظر برابر با صفر شود. با این روش می‌توان حداقل حق‌بیمه را تعیین نمود. در این روش اغلب از تابع مطلوبیت نمایی استفاده می‌شود. حق‌بیمه محاسبه شده با این روش حق‌بیمه نمایی نامیده می‌شود. بنابراین خواهیم داشت:

,       

در این روش حق‌بیمه تابعی صعودی بر حسب c است که میزان ریسک‌گریزی را نشان می‌دهد.

6. روش دیگری که در محاسبه حق‌بیمه مورد استفاده قرار می‌گیرد، حق‌بیمه صدک است که به صورت زیر تعریف می‌شود:

, 

این روش زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که بیمه‌گر بخواهد حق‌بیمه را به صورتی تعیین نماید که  خسارت را پوشش دهد. مقدار α معمولاً در دامنه 1% تا 5% تعیین می‌شود.

در کشور ایران تنها کمی بیش از دو دهه از شکل گیری رشته ی دانشگاهی در سطح کارشناسی ارشد با تمرکز ویژه بر علوم آکچوئرال گذشته است، و عمر به کارگیری اجباری این افراد در شرکت های بیمه و سایر حوزه ها – اگر اجباری در کار باشد - به چند سال بیشتر نمیرسد. در گذشته بزرگانی بودهاند که در زمینه محاسبات و کاربرد علوم آکچوئرال تخصص ام و کافی را در ظرف زمان خود داشته، و در حوزه های کاری مربوطه شان خدمات شایانی انجام دادهاند، اما امروزه با گذشت زمان و نیاز جدی و روزافزون به آکچوئرهای آموزش دیده، حرفه ای و به روز، و پذیرش دو جانبه و به موقع این موضوع، نیاز مبرم به درک فراگیرتر از سوی آکچوئرها و دستاندرکاران و مدیران حوزه های مختلف مالی وجود دارد. پذیرش به موقع و تربیت آکچوئر حرفه ای اهمیت بسیار دارد. ناکارآمدی بنیادین صندوق های بازنشستگی و چالشهای به وجود آمده در این زمینه در ایران از پیامدهای عدم پذیرش به موقع آکچوئرها در این حوزه بوده است. اگر صندوقها در بدو تأسیس از محاسبات آکچوئرال بهره میبردند و با پایش مستمر، اثر تغییرات اقتصادی، جمعیتی و سایر عوامل را بررسی مینمودند، قطعاً وضعیت بهتر از شرایط فعلی بود. یکی از عوامل اساسی در عدم پذیرش آکچوئرها، نبود احساس نیاز واقعی و عدم اعتماد صنعت به آکچوئرها می باشد. آموزش و اطالع رسانی دو سویه در این زمینه و همچنین دریافت خواست ها و نظرات صنعت از سوی نهادی که توان طراحی راه حل های مناسب و ارائه راهکارهای علمی و عملی به نحوی کارآمد را داشته باشد، یکی از حلقه های گمشده ارتباط صنعت و محافل آکادمیک آکچوئرال است.  "انجمن علمی محاسبات بیمه و مالی ایران" با توجه به نیاز مبرم این حوزه در زمینه اطلاع رسانی و آموزش، در نظر دارد که با نشر منظم خبرنامه قدم نخست را در معرفی این رشته برداشته و در آیندهای نه چندان دور نشریات علمی– ترویجی و علمی– پژوهشی را نیز در اختیار عالقمندان قرار دهد. تاکنون در ایران هیچ نشریه ای به صورت تخصصی در زمینه علوم آکچوئرال چاپ نشده است. تلاش های جسته و گریخته ای هم که صورت گرفته به دلایل مختلف به شکست انجامیده است.

برگرفته از خبرنامه انجمن علمی محاسبات بیمه و مالی ایران

فایل کامل خبرنامه انجمن علمی محاسبات بیمه و مالی ایران جهت استفاده علاقه مندان در لینک زیر قابل دسترسی است:

خبرنامه انجمن علمی محاسبات بیمه و مالی ایران- زمستان 1396

چکیده

در دهه ­های اخیر اهمیت و کاربرد ارزش منصفانه برای دستیابى به اطلاعات صحیح و معتبر براى تصمیم­ گیران در صنعت بیمه­ افزایش یافته است. در این حوزه یکی از چالش­ های موجود، نحوه ­ی محاسبه و برآورد ارزش منصفانه ­بر اساس فرضیات واقع­بینانه می باشد. در این مقاله به مهمترین روش­ های برآورد ارزش منصفانه به همراه مزایا و معایب هر روش پرداخته شده است. رویکردهای مطرح شده در این زمینه به دو دسته رویکردهای مالی و اکچوئری تقسیم می ­شوند. روش­ های برآورد ارزش منصفانه باید تا حد ممکن ساده و قابل فهم بوده و برآوردهای پایدار و معتبر ارائه دهند. همچنین با توجه به متفاوت بودن ماهیت رشته ­ها­ی بیمه ­ای، باید از روش­ برآورد مناسب همان رشته استفاده کرد. به طور کلی، تعدیلات ریسک بر اساس اطلاعات کل صنعت بسیار پایدارتر از تعدیلات ریسک مبتنی بر داده ­های خاص شرکت هستند. همچنین تعدیلات ریسک در یک رشته دارای پایداری کمتری نسبت به تعدیلات ریسک بر اساس تمامی رشته­ ها می­ باشند.

واژگان کلیدی: ارزش منصفانه، CAPM، سربار ریسک، قیمت­گذاری

دریافت اصل مقاله: 

http://www.mediafire.com/file/01rdln9otdubh8c/fair_valuation_of_insurance_liability.pdf

چکیده

مدیریت ریسک سازمان با رویکرد کل‌نگر، پیوسته به عنوان بهترین روش در مدیریت ریسک شناخته می‌شود. در این بررسی کاربرد حدود ریسک‌هایی که تا کنون به طور جداگانه تعیین می‌شده‌اند و به طور سازمانی مورد بررسی قرار نگرفته‌اند، برای بیمه‌گر بیان شده‌اند. هنوز مشاهده می‌شود که بیمه‌گران برای مدیریت ریسک خود از حدود ریسک استفاده می‌کنند که بطور مجزا تعیین شده و در ترکیب آنها در سطح سازمان آزمون نشده است.

در این مقاله از مدل عام تحلیل مالی پویا ( داینامو 4) برای مدل‌سازی حدود ریسک فعلی یک شرکت بیمه تعاونی چند رشته‌ای‌ فرضی با اندازه متوسط، استفاده می‌شود. در گذشته، حدود ریسک شرکت به طور جداگانه و با هدف حفظ سرمایه تعیین می‌شد. حدود ریسک مورد بررسی شامل نرخ‌های رشد، حفظ طرح بیمه اتکایی شرکت و حدود بیانیه خط‌مشی سرمایه‌گذاری می‌شوند. از مدل داینامو 4 برای آزمون کردن و پیشنهاد بهسازی در حدود ریسک فعلی از دیدگاه حفظ سرمایه در عرصه سازمانی استفاده می‌شود. همچنین فرضیات ریسک مورد بررسی، بوسیله مدل داینامو 4 آزمون می‌شوند.

واژگان کلیدی: حدود ریسک، تعیین حدود ریسک، مدیریت ریسک سازمان، داینامو 4

دریافت اصل مقاله:

http://www.irc.ac.ir/articles/pdf/54516498.pdf : بخش اول

http://www.irc.ac.ir/articles/pdf/931247.pdf : بخش دوم

چکیده

امروزه نقش صنعت بیمه در حفظ ثبات مالی افزایش یافته و از این‌رو بحث نظارت بر موسسات بیمه‌ای نیز اهمیت بیشتری پیدا کرده است. از سوی دیگر مقررات و سیستم نظارتی توانمند برای حفظ ثبات و امنیت صنعت بیمه در جهت حفظ منافع بیمه‌گذاران و ذینفعان ضروری است. اخیراً مقررات و سیستم‌های نظارتی جدیدی برای پاسخ به تغییرات و نیازهای صنعت بیمه معرفی شده‌اند. از جمله این مقررات می‌توان به مقررات محتاطانه اشاره کرد. سیستم توانگری مالی II نیز در راستای هماهنگ‌سازی هر چه بیشتر مقررات محتاطانه معرفی شد. انجمن بین‌المللی ناظران بیمه با توجه مقررات جدید و با در نظرگرفتن تمام اامات نظام‌های نظارتی کشورهای مختلف اقدام به تدوین و انتشار استانداردهای نظارتی نموده است. از جمله مهمترین استانداردهای این انجمن، استاندارد مدیریت ریسک، کفایت سرمایه و توانگری مالی است. بررسی این اامات و مقررات بین‌المللی در طراحی و تدوین نظام نظارت مطلوب بر بیمه بسیار مفید است و صنعت بیمه کشور را در جهت حرکت به سوی استانداردهای جهانی یاری می‌نماید. 

واژگان کلیدی: نظارت، مدیریت ریسک، توانگری مالی، کفایت سرمایه

چکیده

امروزه با افزایش روز افزون ریسک‌ها و زیان‌های مالی و وم تبعیت از مقررات، باعث افزایش توجه سازمان‌ها و نهادهای مختلف به مفهوم مدیریت ریسک سازمان شده است. افزایش پیچیدگی ریسک‌ها، رقابت میان سازمان‌ها و توجه به ریسک‌ به عنوان فرصت نیز، از عوامل موثر در توسعه مدیریت ریسک سازمان بوده‌اند. مدیریت ریسک سازمان، رویکردی ساختار یافته و نظامند در هماهنگ‌سازی استراتژی‌ها، فرآیندها، افراد، فن‌آوری و دانش با هدف ارزیابی و مدیریت ریسک‌های سازمان است. ابزارهای بسیاری در مدیریت ابداع شده است که هر یک می‌تواند گره‌ای را بگشاید. برخی از آنها در جمع‌آوری اطلاعات موثرند (مانند طوفان ذهنی) و برخی ابزارها در نظم‌دادن به ذهن به منظور اطمینان از بررسی جامع و مانع موضوع. افرادی که در حوزه مدیریت ریسک در حال فعالیت هستند ممکن است با برخی از این ابزارها آشنا باشند، اما با کاربرد شمار بسیاری از آنها ناآشنا باشند. مقاله پیش رو تلاشی برای دسته‌بندی ابزارهای ساده اما موثر در حوزه مدیریت ریسک که منطبق با فرآیند مدیریت ریسک  است. بدین منظور ابتدا مراحل مدیریت ریسک مورد بررسی قرار گرفته، سپس ابزارهای مناسبی برای هر یک پیشنهاد می‌گردد. 

واژگان کلیدی: مدیریت ریسک سازمان، ریسک، کنترل داخلی، ابزارهای مدیریت ریسک

http://www.bineshjournal.ir/index.php/2015-04-07-07-47-22/risk-management-papers/200-40-12-91

اجزا تشکیل دهنده نرخ:

 1-مبلغ مورد نیاز برای پوشش مطالبات آتی و هزینه‌ی ارزیابی خسارات (هزینه خسارت آینده‌نگر)

2- مبلغ مورد نیاز برای پرداخت هزینه‌های آتی مانند هزینه کارمزد، هزینه های سربار و مالیات حق‌بیمه (ذخیره هزینه/ هزینه‌های عملیاتی)

3- مبلغ مورد نظر برای سود و شرایط احتمالی

 تعریف واژگان:

ذخیره هزینه[1]: مبلغ مورد نیاز برای پرداخت هزینه‌های مربوط به صدور، نگهداری و خدمات بیمه‌ای

هزینه ارزیابی خسارت[2]: هزینه‌هایی برای ارزیابی خسارات- کنترل و تسویه خسارات تحت پوشش بیمه‌نامه

واحد درمعرض خطر عاید شده[3]: واحد در معرض خطر که بیمه‌گر آن را پوشش داده است.

هزینه های سربار برای سود و شرایط احتمالی- مبلغ اضافی برای حمایت از بیمه گر در مقابل پیامدها در زمانی که خسارت‌ها از حد موردانتظار می‌کنند.

تفاوت میان عملیات بیمه ای و سرمایه‌گذاری به هنگام ارزیابی بیمه ای

·         عملیات بیمه‌ای: تدوین و صدور بیمه نامه، دریافت حق بیمه و پرداخت خسارات

·         عملیات سرمایه گذاری: استفاده از سرمایه تشکیل شده از عملیات بیمه‌ای ( به صورت درآمد حاصل از حق‌بیمه، بازدهی بر دارایی‌های سرمایه گذاری شده و پس‌انداز هزینه) برای دستیابی به بازده مطمئن و سودآور برای دارندگان بیمه‌نامه یا سهامداران (در حالت سهامی بودن شرکت بیمه ای)

روشهای اکچوئری موجود در نرخگذاری:

1-     روش حق بیمه خالص:

 این روش حق‌بیمه خالص ریسک را محاسبه می‌کند به گونه‌ای که برای هر واحد در معرض خطر، هزینه‌ها را برآورد می‌کند و سود و عامل سربار احتمالی[4] را تعیین می‌کند.

( (عامل سربار+سود)- 1)/(حق بیمه خالص +ذخیره هزینه)